خرابم...

خراب به اندازه همان قاضی که متهم اعدامی اش...

رفیقش بود...

 روزگـــــار ...

مــگر نمی بینے سیاهپوش آرزوهایـــم هستم‎ …!

 شايد سال ها بعد بي تفاوت از كنار هم بگذريد...
و تو آهسته زير لب بگويي چقدر آن غريبه شبيه خاطراتم بود...
 

 حرفام رو ميشنوي، از لابه لاي شعر، اينجوري بهتره

                             اما بدون هنوز، شبهام بدون اشك، محال بگذره

                                                     بودي كنار من، اما چه سوت و كور، من بودم و خودم

با اين همه ولي، از گوشه گيري هات، خسته نمي شدم

                        تو با خودم كه هيچ، با سايه منم، حرفي نمي زدي

                                                    با اين همه ولي، به شب نشيني، دلم خوش اومدي

 از چي برات بگم، وقتي نگفتنهام، با من اجين شده

                           حس ميكنم دلم، غمگينترين دل روي زمين شده

                                                      روزها كه مي گذرند اما محاله كه حسم عوض بشه

آخه هر شب يه ذره شعر، روح خرابم رو سمت تو ميكشه

                 امشب قراره كه با خاطرات تو، بازم بشينمو، باز درد و دل كنم

                                                       با كاغذهاي شعر، صبح و ببينم و غرق خودم بشم

با قطره هاي اشك، رو كاغذهاي خيس، اين بيت آخره اما هميشه شعر، پايان قصه نيست ...  

ای کاش که من پیر شوم در بغلت
با دست تو زنجیر شوم در بغلت
پرواز پر از حس رهاییست ولی...
ای کاش زمین گیر شوم در بغلت

 مواظب خودت باش...!!

یک تار  موی تو

شاهرگ من است...!!

 دیگه از مهربونیهات از این حس تو دلسردم

درسته پیشمی اما تورو یک عمره گم کردم
اگر رفتی نیار بادت چه قولایی به من دادی
به فکر من نباش اصلا برو عشقم تو ازادی

همیشه بدرقه ات بودن همین چشمای مرطوبم
برو هر جا بدون من تو خشو باشی منم خوبم
فقط میری یه کاری کن که انگار از خدامونه
یه کاری کن گن مردم که تقصیر دوتامونه

اگر گفتن فلانی کو جواب مردمو داری
بگو رفتن سفر اصلا بازم کن ابروداری
خودم تو خودم حیرونم که من چه طاقتی دارم
دوباره من نمیدونم باهات چه نسبتی دارم

نه میتونم بگم حبسی نه میزارم رها باشی
نه با من فکرت ارومه نه میتونی جدا باشی
بهم خوبی نکن شاید بیفتی از سرم ساده
داره میگیرتت تو رو ازمن
همونی که تورو به من داده

چقدر باید بمونم تا بشه عشقت فراموشم
لباسم عطر تو میده دیگه حیفه نمیپوشم

واسم عادت شده عشقت
دلیل بودن باشه
میخوام باز بعد هر دعوا گناهت گردنم باشه
دلم لک میزنه واست
زمانی که ازم دوری
ولی در خاطرم هستی
دیگه اینجاشو مجبوری
اگر حرف حرف من باشه
هنوزم مرد و مغرورم
ولی میرم تو خوش باشی
منم اینجاشو مجبورم